Riječ je o mostu preko Neretve na magistralnom putu M-17 malo nakon Jablanice, a danas se zove drukčije - Most Begića i Begovića

Velikohrvatski UZP agresor 1992. godine napao i ubio dvojicu pripadnika MUP-a RBIH i šestericu odveo u logor u Hrvatskoj

Odmah nakon direktive iz Zagreba i uspostavljanja njihove paradržavne tvorevine tzv. hzhb u RBIH, UZPovci su nastojali silom ili milom uspostaviti potpunu vlast i poklopiti te opštine i gradove koje su zacrtali u svojim zločinačkim glavam kao "hrvatske". Jedna od tih zacrtanih opština koja je u konačnici trebala biti dio Tuđmanove "Velike Hrvatske" je i Jablanica.

Članovi HDZ-a u Jablanici su namjerno bojkotovali sjednice i rad u Opštinskom štabu Teritorijalne odbrane RBIH, te u objekte planinarskog društva “Vilinac“ Jablanica na Risovcu i Vitlenici smještaju se vojnici iz Zapadne Hercegovine i formiraju se vojne organizacije HVO-a u svim naseljima gdje žive Hrvati. Hrvatska vojska počinje sa regrutovanjem stranih plaćenika i smješta ih u okruženje Jablanice.

29. aprila 1992. godine u Jablanicu dolazi general Hrvatske vojske Mate Šarlija zvani „Dajdža“, koji je tražen zbog ratnih zločina za vrijeme NDH, poslat direktno od strane predsjednika Republike Hrvatske Franje Tuđmana, da se pobrine o pripajanju Herceg-Bosne Hrvatskoj. U daljnjem toku rata, HVO pokušava uspostaviti vlast u Jablanici i Teritorijalnu odbranu proglasiti nelegalnom vojnom formacijom.

Krizni štab opštine Jablanica na sjednici održane 6. maja 1992. godine pokušava uspostaviti jedinstvenu odbranu grada, nažalost neuspješno zbog otvorene hrvatske opstrukcije. HVO u Jablanici započinje formiranje svojih prvih odreda i akcija, te 29. jula 1992. prisustvuju savjetovanju u Zagrebu.

8. augusta 1992. godine na blokadnom punktu OS Jablanica na Aleksin hanu pripadnici Tutine tzv. Kažnjeničke bojne izvršili su diverziju te tom prilikom ubili vojnike Begović Senaida i Begić Mirsada, a Begović Refika, Tufek Smaju, Begović Senada, Čilić Šaćira, Čilić Miralema, Morić Miralema i Mešić Kemala odvode u zatvor “Lora“ u Splitu.

Istog dana uništeno je 30 m rasponske konstrukcije srednjeg raspona, ali, srećom, stubovi tog mosta nisu bili oštećeni.

Međunarodne snage su još tokom rata postavile metalnu konstrukciju na mostu koja je omogućavala kakvu-takvu putnu komunikaciju, a kasnije, u vrijeme opravke, korištena je skela.

Most je nakon rata popravljen i preimenovan u Most Begića i Begovića, u spomen ubijenim stražarima Armije RBiH te i danas hiljade građana BiH, na putu prema Mostaru ili dalje, njime prelazi s desne na lijevu obalu Neretve.

Dok je vozio ćiro, na tom mjestu je cesta prelazila sa desne na lijevu stranu Neretve, a ćirina pruga s lijeve na desnu. Danas su do tog mjesta i pruga i cesta na desnoj, a poslije tog mjesta cesta prelazi na lijevu stranu Neretve.

Most preko Neretve i budućeg akumulacijskog jezera u Aleksin hanu iz 1968. godine bio je treći most u bivšoj državi izgrađen po sistemu slobodne konzolne gradnje. Ovaj most ima izuzetnu važnost kao jedina kvalitetna putna veza između Hercegovine i Dalmacije s Bosnom.

Nemoguće ga je zaobići, niti je u slučaju njegovog rušenja oko njega moguće napraviti zaobilaznicu. Zato je pravljen nevjerojatno kvalitetno i skupo.

Prvi pokušaj rušenja mosta desio se 12. aprila 1992. godine.

Tada je Ivan Rogić, predsjednik HDZ-a Jablanica, dovezao cisternu dinamita i detonirao je na mostu. Ipak, most je bio samo djelimično oštećen srednji, veliki raspon, tako da je i dalje ostao prohodan za vozila.

HVO je ponovo pokušao 8. augusta iste godine. Tada je na mostu bila postavljena straža Armije Republike Bosne i Hercegovine koju je HVO iznenadio te su tada ubili Senada Begovića i Mirsada Begića.

Šest drugih pripadnika Armije RBiH je zarobljeno.

Istog dana uništeno je 30 m rasponske konstrukcije srednjeg raspona, ali, srećom, stubovi tog mosta nisu bili oštećeni.

Međunarodne snage su još tokom rata postavile metalnu konstrukciju na mostu koja je omogućavala kakvu-takvu putnu komunikaciju, a kasnije, u vrijeme opravke, korištena je skela.

Most je nakon rata popravljen i preimenovan u Most Begića i Begovića, u spomen ubijenim stražarima Armije RBiH te i danas hiljade građana BiH, na putu prema Mostaru ili dalje, njime prelazi s desne na lijevu obalu Neretve.